Η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Καθολικής στη Γαστούνη Ηλείας ανήκει στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού και χρονολογείται στον 12ο αιώνα. Έχει ημιεξαγωνική αψίδα, τρούλο με οκτάπλευρο τύμπανο και νάρθηκα στα δυτικά. Οι τοίχοι, κτισμένοι με πλινθοπερίκλειστο σύστημα και χρήση διπλών πλίνθων στους αρμούς, ζωογονούνται με λιτό κεραμοπλαστικό διάκοσμο, κυρίως οδοντωτές ταινίες, και με την ένθεση εφυαλωμένων σκυφίων. Μοναδική φραγκική επίδραση (του 14ου αιώνα.) το οξυκόρυφο τόξο, της σφραγισμένης σήμερα, βόρειας θύρας. Η μεταγενέστερη προσθήκη εξωνάρθηκα και τα νεώτερα μεγάλα θυραία ανοίγματα συνιστούν τις μόνες μείζονες επεμβάσεις στην αρχική του μορφή. Στο εσωτερικό διατηρούνται δύο στρώματα τοιχογραφιών. Το δεύτερο, σύμφωνα με επιγραφή χρονολογείται το 1702 και έγινε με δαπάνες του επισκόπου Ωλένης Ιωαννικίου. Μία δεύτερη επιγραφή της ίδιας εποχής, που αναφέρει τους κτήτορες του ναού και ως έτος ανεγέρσεως το 1279, αντιγράφει, πιθανόν, την παλαιότερη κτητορική επιγραφή.

Η χρονολογία ίδρυσης της μονής παραμένει αδιευκρίνιστη. Προσδιορίζεται όμως από διάφορες ιστορικές πηγές το 13 ο αιώνα μ.Χ. Στη μονή φυλάσσονται λείψανα διαφόρων αγίων και στη Βιβλιοθήκη εκτίθενται διάφορα ιστορικά έγγραφα, αλλά και Πατριαρχικές χειρόγραφες αποδείξεις. Σήμερα η μονή ασκεί σημαντικό φιλανθρωπικό έργο και φιλοξενεί πολλούς γέροντες στο Γηροκομείο. Η μονή εορτάζει με πανηγυρικό - θρησκευτικό τρόπο την 8η Σεπτεμβρίου κάθε έτους.

Το φράγμα του Πηνειού είναι από τα μεγαλύτερα φράγματα της Ευρώπης με ύψος 50 μέτρα και μήκος 2.175 μέτρα. Η έκταση που καλύπτει το νερό στο φράγμα είναι 21.000 στρέμματα. Βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα από την θάλασσα, κοντά στο χωριό Κέντρο. Η θεμελίωση του έγινε το 1961 και ολοκληρώθηκε η κατασκευή του το 1968.

Νότια της Αρχαίας Ολυμπίας, στα όρια των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Πελοποννήσου και πολύ κοντά στον εκτεταμένο χώρο της Αρχαίας Φιγαλίας βρίσκεται το φαράγγι της Νέδας.
Στο μαγευτικό κόσμο της ελληνικής μυθολογίας η Νέδα ήταν νύμφη, θεότητα των νερών. Όταν η Ρέα γέννησε το Δία, στο Λύκαιον Όρος, εμπιστεύτηκε την ανατροφή του στη Νέδα και σε άλλες δύο νύμφες, τη Θεισόα και την Αγνώ. Οι νύμφες κράτησαν και ανέθρεψαν το θεϊκό βρέφος, γλιτώνοντάς το από τα δόντια του πατέρα του, που είχε τη συνήθεια να τρώει τα παιδιά του. Η Νέδα έδωσε το όνομά της στο ποτάμι και έθρεψε τους θρύλους και τις παραδόσεις στις γύρω περιοχές.

Σε ενθουσιάζει με την πλούσια βλάστηση τους υπέροχους καταρράκτες του που εμφανίζονται ξαφνικά πίσω από μια στροφή, σχηματίζοντας μικρές λιμνούλες με τουρκουάζ κρυστάλλινα νερά που σε καλούν να βουτήξεις μέσα τους και να καθαρίσεις την ψυχή σου από τα βάρη της και τα άγχη της καθημερινότητας.